Χρεοκοπημένες ομάδες, αλλά…οι ξένοι, ξένοι!

Η κατάσταση στο κυπριακό ποδόσφαιρο, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια του προβληματικού. 

Δεν μιλάμε πλέον για ομάδες στο χείλος του γκρεμού.

Μιλάμε για ομάδες, οικονομικά μέσα στον γκρεμό. 

Και όμως, τη στιγμή που το οικοδόμημα καταρρέει, οι προτεραιότητες παραμένουν ίδιες:

Oι ξένοι πρώτοι, οι Κύπριοι τελευταίοι.

Και αυτό θα δούμε στο μεταγραφικό παζάρι του καλοκαιριού!

Αλήθεια, έχει γίνει ποτέ μια σοβαρή αυτοκριτική;

Έχει βγει κανείς να πει «κάναμε λάθη, πρέπει να αλλάξουμε πορεία»; 

Για χρόνια στον αυτόματο πιλότο, πολλές ομάδες έπιασαν πάτο.

Αντί να δούμε μια πρωτοβουλία, μια συμφωνία κυρίων μεταξύ των σωματείων, με στόχο να επενδύσουν επιτέλους στις Ακαδημίες και στον Κύπριο ποδοσφαιριστή, να του δώσουν αξία, ρόλο, ευκαιρίες, φτάνουμε στο σημείο να παρακαλάμε να περάσει κανονισμός για…δύο υποχρεωτικούς Κύπριους στην ενδεκάδα. 

Σοβαρά τώρα; Αυτό θεωρείται πρόοδος;

Αν οι κυπριακές ομάδες ήταν απλές επιχειρήσεις, πολλές θα είχαν βάλει ήδη λουκέτο.

Δεν είναι όμως επιχειρήσεις, είναι κάτι “ειδικό”, άλλοι κανόνες, άλλη πραγματικότητα.

Και δυστυχώς, αντί να μάθουν από τα λάθη τους, να κάνουν reset και να στήσουν κάτι πιο υγιές, συνεχίζουν να πορεύονται με τα ίδια επιτυχημένα γι’ αυτούς μοντέλα.

Το αποτέλεσμα; 

Ένα ποδόσφαιρο που επιβιώνει, όχι από τις δικές του δυνάμεις, αλλά επειδή πρέπει να επιβιώσει.

Και κανείς δεν φαίνεται να θέλει να το φτιάξει.