Ναι μεν όνειρο, αλλά…!

Το όνειρο να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές οι μικροί οφείλεται σε διάφορους λόγους.

Το ποδόσφαιρο είναι συναρπαστικό, διασκεδαστικό και φέρνει έντονες συγκινήσεις, οπότε εύκολα γίνεται το αγαπημένο άθλημα για πολλά παιδιά, από νηπιακή ηλικία.

Όλοι οι νεαροί βλέπουν και ταυτίζονται με σπουδαίους παίκτες, και θέλουν να τους ακολουθήσουν.

Τα πρότυπα αυτά ενισχύουν τη φαντασία τους και τους κάνουν να πιστεύουν, ότι μπορούν να ζήσουν την ίδια επιτυχία.

Σε οικογένειες με περιορισμένα οικονομικά μέσα, που προέρχονται από πολύ φτωχές γειτονιές του πλανήτη, το ποδόσφαιρο μπορεί να φαίνεται η μόνη διέξοδος για ένα καλύτερο αύριο.

Στην παιδική ηλικία, τα όνειρα δεν έχουν περιορισμούς. Ο καθένας πιστεύει, ότι μπορεί να πετύχει, κάτι που είναι φυσικό και θετικό.

Ευθύνη των μεγάλων είναι να τους καθοδηγούμε σωστά.

Δείχνοντάς τους, ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι πολύ περισσότερα πράγματα από μια καριέρα.

Είναι τρόπος ζωής.

Ναι στα όνειρα σε παιδική ηλικία, αλλά, από το όνειρο σε επαγγελματίας, είναι ένας γολγοθάς.

Τόσο δυσκολιών αλλά κυρίως συναισθημάτων, με την απογοήτευση να παραμονεύει συνεχώς σε κάθε επόμενο βήμα.

Η διαχείριση της απογοήτευσης των παιδιών στις Ακαδημίες, απαιτεί προσεκτική προσέγγιση και συνεχή υποστήριξη.

Το σημαντικότερο απ’ όλα, ο περίγυρος των παιδιών, σε κάθε βήμα, σε κάθε επιτυχία ή αποτυχία να παραμένει δίπλα τους, ως στήριγμα.

Αν τα παιδιά αισθανθούν, ότι έχουν κάποιον να τα υποστηρίζει, θα βγουν πιο δυνατά από κάθε απογοήτευση.