Δύο από τα τρία στοιχεία…!

Ένας νεαρός ποδοσφαιριστής σε Ακαδημία, για να μπορεί να κυνηγήσει το όνειρό του και να παίξει ποδόσφαιρο, χρειάζεται να έχει τουλάχιστον ΔΥΟ από τα τρία πιο κάτω στοιχεία.

Να μπορεί,

1. Δημιουργήσει.

2. Να σκοράρει.

3. Να αμυνθεί.

Αυτά τα στοιχεία είναι απαραίτητα, σε όποια μεθοδολογία ή σχολή και αν ανατρέξεις.

Φυσικά δεν περιμένεις κατά τη εκπαίδευση σε νεαρή κυρίως ηλικία από τους νεαρούς να έχουν και τα τρία.

Τα ΔΥΟ όμως είναι απαραίτητα για να μπορείς να εξελιχθείς.

Αφήνουμε το γενικό και πάμε σε συγκεκριμένα πράγματα.

Γονείς πιέζουν, απαιτούν, κυνηγούν τα παιδιά τους να είναι πρώτα ονόματα στις πίστες, να κληθούν σε Εθνικές ομάδες, ενώ την ίδια ώρα μπορεί να μην έχουν,

ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ από τα τρία στοιχεία που χρειάζεται κάποιος για να μπορεί να εξελιχθεί.

Δικαίωμα στο όνειρο φυσικά, έχουν όλα τα παιδιά.

Το θέμα δεν είναι στο όνειρο του παιδιού.

Στο όνειρο του γονιού είναι.

Που καλεί ανθρώπους του χώρου (μάνατζερ, σκάουτερ κλπ) για αναλάβουν το παιδί του από μικρή ηλικία, πριν ακόμη μάθει ουσιαστικά να περπατά ποδοσφαιρικά.

Ούτε θα ξεχωρίσει από τα άλλα παιδιά το παιδί τους, επειδή τον στέλνουν γυμναστήριο από τα οκτώ του χρόνια.

Ούτε επαγγελματικό συμβόλαιο θα κάνει επειδή έβαλε ένα μάνατζερ να διαχειρίζεται το παιδί από τα 10 του χρόνια.

Ούτε καριέρα θα κάνει επειδή ακολουθεί στρατιωτικές οδηγίες από τη νηπιακή του ποδοσφαιρική εκπαίδευση, χάνοντας από πολύ νωρίς τη δημιουργικότητα και τη φαντασία του.

Ελπίζουμε κάποτε να ωριμάσουν οι συνθήκες στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο της Κύπρου και να κατανοήσουμε όλοι, ότι ποδόσφαιρο,

“Δεν παίζει το όνειρο του γονιού”.