Αυτά τα φαινόμενα, δυστυχώς, δεν είναι ανύπαρκτα

Είναι γνωστό πως στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, μπορεί να παρατηρηθούν φαινόμενα ευνοιοκρατίας λόγω παρέμβασης γονέων.

Στις Ακαδημίες ποδοσφαίρου, οι γονείς που επιθυμούν να δουν τα παιδιά τους να προοδεύουν με γρηγορότερο ρυθμό ή να καταλαμβάνουν καλύτερες θέσεις στην ομάδα, ενδέχεται να ασκήσουν πιέσεις, να κάνουν δημόσιες σχέσεις ή ακόμα και να χρησιμοποιήσουν «γνωριμίες» με προπονητές, διοικητικά στελέχη ή παράγοντες.

Αυτά τα φαινόμενα, δυστυχώς, δεν είναι ανύπαρκτα.

Η ευνοιοκρατία οδηγεί σε επιλογές που δεν βασίζονται στην αξία και την αθλητική ικανότητα του νεαρού ποδοσφαιριστή.

Αυτό το γεγονός ενδέχεται να δημιουργεί αρνητικό κλίμα, αδικίες, και να αποθαρρύνει παιδιά που προσπαθούν σκληρά στηριζόμενα αποκλειστικά στο ταλέντο και την προσπάθειά τους.

Φυσικά, αυτές οι πρακτικές δεν είναι ο κανόνας.

“Πολλοί προπονητές και Ακαδημίες λειτουργούν με αυστηρά κριτήρια“.

Επιδιώκουν την αξιοκρατία και την πραγματική ανάπτυξη των αθλητών τους, προσφέροντας έναν περιββάλοντα χώρο, ο οποίος λειτουργεί καθάρα με αγωνιστικά κριτήρια.

Δίνοντας προτεραιότητα και αξιολογώντας, τόσο την καθημερινή απόδοση και πρόοδό τους, αλλά και συνολικά τον βαθμό develop που έχουν ή έχει χαρακτηριστεί ότι έχουν.

Εκεί, τέτοιου είδους παρεμβάσεις μειώνονται ή δεν έχουν αποτέλεσμα.

Σε μεγάλο βαθμό, αυτό εξαρτάται από την ηθική ακεραιότητα των υπευθύνων, των προπονητών και των ατόμων που εμπλέκονται σε μια Ακαδημία και με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται ή τιμωρούνται τέτοιες συμπεριφορές.

“Εν τελεί, έχει να κάνει με την κουλτούρα μιας Ακαδημίας ποδοσφαίρου”.