Πως να δημιουργήσουμε τακτικά έξυπνους ποδοσφαιριστές…!

“Που να καταλαβαίνουν το παιχνίδι”

Η προσωπική μου πρώτη εμπειρία ήταν και το πρώτο σοκ που είχα δεχθεί και εκεί άλλαξαν όλα!

Σε κάποιο παιχνίδι της δικής μου ομάδας U12, είχα προσκαλέσει έναν Ισπανό προπονητή της La Masia να παρακολουθήσει την ομάδα μου, όντως περήφανος για τον τρόπο παιχνιδιού μας.

Στο ημίχρονο ρώτησα τον Ισπανό την άποψή του και εκεί έπαθα σοκ!

What do you think I asked!

You are a very good coach he said.

Yes i said but what about the team?

The team is playing as you tell them to play. You play for them cause you tell them what to do.

During the second half, let them alone and don’t speak and we see what’s gonna happen.

Έγινε το αυτονόητο, τα παιδιά ήταν χαμένα, γιατί τα είχα μάθει να τους δίνω έτοιμες λύσεις για όλα.

Ο Ισπανός χαριτολογώντας μου λέει, θέλουμε να φτιάξουμε έξυπνους παίκτες, που να βρίσκουν λύσεις και όχι ρομπότ.

Αν θες να μάθεις μου λέει, πρέπει να ξεχάσεις αυτά που ξέρεις και να έχεις ανοικτό μυαλό, αλλιώς συνέχισε αυτό που κάνεις.

Έτσι ξεκίνησε η μύησή μου στην μεθοδολογία αυτή!

“Δώσε ένα ψάρι σε κάποιον και θα τον ταΐσεις για μια μέρα, μάθε τον να ψαρεύει και θα τρώει για μια ζωή”.

Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να σκέφτονται και να κατανοούν το παιχνίδι με στόχους στις ασκήσεις και με συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο να τους καθοδηγουμε να βρουν τις λύσεις!

Το παιχνίδι στις νεαρές ηλικίες είναι για τα παιδιά.

Είναι το διαγώνισμα των παιδιών για να βεβαιωθούμε εμείς οι προπονητές, ότι έχουν εμπεδώσει αυτά που έχουν διδαχθεί στις προπονήσεις.

Φανταστείτε στο διαγώνισμα του σχολείου ο δάσκαλος να έδινε έτοιμες λύσεις στους μαθητές, έτσι ακριβώς γίνεται και στο παιχνίδι, ο προπονητής να λέει στα παιδιά τι να κάνουν.

Με ποιο τρόπο όμως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ένα παιδί κατά την διάρκεια ενός αγώνα?

Ας πάρουμε παράδειγμα ένα παιδί πχ ακραίος επιθετικός, ο οποίος κάνει την ενέργεια του και σε κλειστή γωνιά σουτάρει αντί να γυρίσει την μπάλα στην επανορθωτική σε ελεύθερο παίκτη.

Θα ήταν λάθος ο προπονητής να δώσει οδηγία στο παιδί τύπου “σουτ, σέντρα κλπ”.

Αντιθέτως αφήνουμε το παιδί να σκεφτεί και να ενεργήσει από μόνο του.

Εφόσον τελειώσει την ενέργεια του απλά ρωτάμε αν σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε αν είχε επιλογή στην επανορθωτική, αν η απάντηση είναι “ναι” τότε αυτό αρκεί, ασχέτως αν το πήρε πάνω του να επιχειρήσει σουτ!

Σημασία έχει να μάθει να κοιτάζει πριν ενεργήσει.

Το ίδιο ισχύει και για ένα παιδί το οποίο γίνεται κάτοχος της μπάλας, μπορούμε απλά να του υπενθυμίσουμε με μια λέξη, πχ κοίταξε ή σκέψου, έτσι το βοηθάμε να κοιτάξει τις επιλογές του και να αποφασίσει από μόνος του.

Αν η επιλογή του ήταν λάθος, εφόσον τελειώσει η φάση με μια απλή ερώτηση αν κοίταξε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν και τι θα μπορούσε να κάνει και απαντήσει σωστά, αυτό αρκεί.

Ένας καλός προπονητής δεν ασχολείται με τον παίκτη που έχει την μπάλα αλλά με τους υπόλοιπους και τις τοποθετήσεις σε σχέση με την μπάλα.

Ένας εξαιρετικά καλός προπονητής στην ανάπτυξη, αφοσιωνεται αποκλειστικά στην δική του ομάδα και αναλώνεται στον τρόπο αναπτυξης και αντίληψης του παιχνιδιού από πλευράς των ποδοσφαιριστων του και στην ατομικη βελτιωση του κάθε παιδιού ξεχωριστά.

Το μεγαλύτερο λάθος στην ανάπτυξη σε νεαρές ηλικίες είναι να εφαρμόζουμε τακτικές ενηλίκων.

Αν ρωτήσεις ένα παιδί με βάσει τι τοποθετείται σε συγκεκριμένη θέση ή γιατί κινήθηκε σε συγκεκριμένο σημείο και δεν γνωρίζει το γιατί, τότε σαν προπονητές αποτύχαμε.