Να φτάσουμε σε εκείνο το επίπεδο…!

Η έστω να το πλησιάσουμε.

Και ακόμη πιο θεμιτό να το αγγίξουμε.

Του Τεχνικού Διευθυντή που δεν έπαιρνε χαρτάκια.

Αλλά ούτε και ο ίδιος έδινε στους προπονητές του.

Εκείνου του Τεχνικού Διευθυντή που αγνοούσε τις εντολές της Διοίκησης για να έχουν εύνοια “δικοί” τους παίχτες.

Του Τεχνικού Διευθυντή που δεν δεχόταν από τους προπονητές του να θυσιάζουν την εκπαίδευση για το αποτέλεσμα.

Που δεν δεχόταν να “θυσιάζονται” οι ποιοτικοί του παίχτες, για τη δύναμη και το αποτέλεσμα.

Που όμως.

Η εκπαίδευση του έφερε αποτελέσματα, πρωταθλήματα και έβγαλε αξιοσημείωτο αριθμό επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.

Ακόμη και για το πιο ψηλό επίπεδο.

Να φτάσουμε λοιπόν σε αυτό το επίπεδο.

Της προσωπικότητας.

Γιατί ανάμεσα στα πολλά, αυτό λείπει περισσότερο από το αναπτυξιακό μας ποδόσφαιρο.

Είναι οι προσωπικότητες.