Άποψη

Από τα media που ασχολούνται ή αναφέρονται σε ειδήσεις και θέματα του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου, το μόνο μέρος (γραμμή μας) που θα πρέπει να αγγίζει έναν νεαρό ανήλικο ποδοσφαιριστή πρέπει να είναι το αγωνιστικό.

Το μόνο μέρος που θα πρέπει να γίνεται αναφορά για έναν ανήλικο ποδοσφαιριστή είναι το αγωνιστικό κομμάτι.

Κριτική να γίνεται στις Ακαδημίες, στους ανθρώπους των Ακαδημιών, αν κάνουν ή όχι σωστά τη δουλειά τους.

Κριτική να γίνεται σε όλους όσους δεν δίνουν ευκαιρίες και έχουν ξεχασμένους τους νεαρούς.

Κριτική να γίνεται που δεν έχουμε υποδομές, εγκαταστάσεις, γήπεδα.

Κριτική να γίνεται που δεν κάνουμε πρόοδο.

Που μείναμε στάσιμοι.

Λέμε μπράβο σε όσους με κριτική δημόσια, μέσα από media, πλατφόρμες κλπ, κακίζουν ή φέρνουν στη δημοσιότητα τοξικές παρενέργειες που αφορούν το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο.

Για τις πράξεις, όχι τις αγωνιστικές, κατά την άποψή μας, δεν υπάρχει λόγος αναφοράς ή στοχοποίησης κανενός νεαρού (όχι εσκεμμένα), κυρίως ανηλίκου ποδοσφαιριστή.

Στα εσωτερικά θέματα των Ακαδημιών, γίνονται θαύματα, ισάξια με το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου.

Η Κύπρος είναι πολύ μικρή κοινωνία και τα πάντα κυκλοφορούν σε χρόνο ρεκόρ.

Ως πορταλ τα ξεπερνάμε.

Ο κόσμος, οι γονείς, ο περίγυρος, θα κρίνουν τον καθένα, από το έργο του.

Και κυρίως θα κριθούν από το αλάνθαστο και άγνο ένστικτο των νεαρών ποδοσφαιριστών.

Το ίδιο θα κριθούν και οι νεαροί με την εικόνα τους στο γήπεδο.

Πράξεις, ενέργειες και παραλείψεις στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο που συνθέτουν μια ανθυγιεινή κουλτούρα, υπάρχουν δεκάδες.

Αναφορές που μπορεί να φωτογραφίζουν πρόσωπα δεν εξυπηρετούν κανέναν σκοπό.

Κυρίως σε περιπτώσεις ανήλικων ποδοσφαιριστών.

Η ζωή δεν αρχίζει και δεν τελειώνει σε μια Ακαδημία ποδοσφαίρου.

Υπάρχει πάντα η επόμενη ημέρα.