Οι γενιές των νεαρών Κυπρίων που χάνονται…!

Δεν είναι όλες οι γενιές και φουρνιές το ίδιο.

Κάποιες έχουν περισσότερους υποσχόμενους νεαρούς.

Ποιοτικά όλες οι γενιές έχουν τις υποσχόμενες μονάδες τους.

Η γενιά του 2003 για παράδειγμα, τι μας έχει δώσει μέχρι σήμερα.

Δύο παραδείγματα μόνο γιατί, έχει πολλούς υποσχόμενους νεαρούς της ίδιας γενιάς, που δεν πήραν ακόμη ευκαιρίες.

Κάποιος Ηλίας Κωστή, ο οποίος τον τελευταίο καιρό συχνάζει σε προπονήσεις ή και αποστολές, με κάποιον Γκριεζμάν, κάποιον Κόκε και κάθεται στον ίδιο πάγκο με κάποιον Ντιέγκο Σιμεόνε.

Κάποιος Λοίζος Λοϊζου, ο οποίος είναι σήμερα, το πολυτιμότερο σε χρηματιστηριακή αξία (και σε ταλέντο), που έχει η ομάδα του, ίσως και το Κυπριακό ποδόσφαιρο.

Πάμε τώρα σε μια άλλη γενιά, που είναι παρόμοιας δυναμικής με τη γενιά του 2003.

Αυτή του 2006.

Βασικά κατά την άποψή μας, για όσους γνωρίζουν και παρακολουθούν χρόνια το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, η γενιά του 2006, είναι αυτή που ακολουθεί ποσοτικά με πολλούς υποσχόμενους ποδοσφαιριστές την πολύ υποσχόμενη γενιά που ήταν αυτή του 2003, που και αυτή ακολουθούσε την υποσχόμενη γενιά του 2000.

Για τη γενιά του 2006 έχουμε κάνει αναφορά πολλές φορές για την ποιότητα της.

Περιμένουμε να δούμε τώρα πόσοι από τη γενιά του 2006, θα πάρουν ευκαιρίες, θα τους διαχειριστούν οι ομάδες σωστά και θα έχουν πορεία προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

“Δύσκολα όμως τα πράγματα. Κανείς δεν δίνει ευκαιρίες σε νεαρούς”.

Αν λοιπόν από την πολύ υποσχόμενη γενιά του 2003 κατάφεραν και επιβίωσαν κάποιοι, από τη γενιά του 2006, προβλέπουμε ότι τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα.

Με όσα βλέπουμε τόσα χρόνια, αν κάνουμε μια πρόσθεση συν τρία χρόνια και πάμε στην μικρότερη φουρνιά, αλλά υποσχόμενη (φαίνεται να είναι) όπως ήταν αυτή του 2003 και σήμερα αυτή του 2006,

“Η φουρνιά λοιπόν του 2009, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ”.

Να λέμε, ότι έχουμε 100αδες Ακαδημίες, ελίτ ομάδες, ΕΛΙΤ νεαρούς, αναπτυξιακά πρωταθλήματα από το πάνω ράφι, ναι, να τα λέμε!

Να λέμε όμως επίσης, ότι ο ΝΕΑΡΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ, που βρίσκεται στις Ακαδημίες σήμερα, δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΕΛΛΟΝ και καμία προοπτική.

Αν φέρουμε στο μυαλό μας, ποδοσφαιριστές ποιοτικούς και ταλαντούχους, αρχίζοντας από την πολύ υποσχόμενη γενιά του 2000 (Ιωάννης Κωστή, Σεργιού, Πολυκάρπου, Γερολέμου κά) και συνεχίσουμε με τις υπόλοιπες μέχρι και την μικρότερη του 2006, θα έπρεπε να ανησυχήσουν κάποιοι με το ταλέντο που υπήρχε και υπάρχει στις Ακαδημίες.

“Οι ευκαιρίες είναι που δεν υπάρχουν”.

Με αποτέλεσμα να χάνονται γενιές και γενιές Κυπρίων ποδοσφαιριστών.

Στην τελική όμως, ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ;